Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΓΓΝΩΜΗ

Ήρθε η ώρα να γράψω τη θεωρία μου σχετικά με τις δύο παραπάνω λέξεις, το "ευχαριστώ" και το "συγγνώμη". Αυτές οι λέξεις είναι γνωστές σε όλους μας, το θέμα, όμως, που θέλω να θίξω είναι κατά πόσο τις χρησιμοποιούμε όταν πρέπει, όσο πρέπει και κατά πόσο τις εννοούμε εκείνες τις στιγμές.

Θα ξεκινήσω γράφοντας για το "ευχαριστώ". Πρόκειται για μια απλή, αλλά συγχρόνως, πάρα πολύ σημαντική λέξη! Όταν κάποιος κάνει κάτι για μας και νιώθουμε πως αυτή η πράξη του μας προσέφερε βοήθεια, μας έκανε να αισθανθούμε καλύτερα, αποτέλεσε με οποιοδήποτε τρόπο πηγή ικανοποίησης και ευχαρίστησης για μας, γιατί να μην του το ανταποδώσουμε με ένα "ευχαριστώ"; Πιστεύω πως είναι απαραίτητο να μη σταθούμε μόνο στο να δείξουμε έμπρακτα την ευγνωμοσύνη μας, αλλά και να την "επικυρώσουμε" λέγοντας "ευχαριστώ". Αυτό μας το ευχαριστώ και η ακόλουθη δήλωση μας που αιτιολογεί το γιατί το είπαμε, μπορεί να δώσει μεγάλη χαρά στον αποδέκτη! Με το να του λέμε "ευχαριστώ" τον κάνουμε να νιώσει χρήσιμος, του επιβεβαιώνουμε το πόσο σημαντική ήταν η πράξη του για εμάς, του προσφέρουμε μια σπουδαία ηθική ικανοποίηση! Σίγουρα, οι πράξεις είναι σημαντικότερες από τα λόγια, αλλά και τα λόγια μπορούν να ενισχύσουν τις πράξεις. Όπως, συχνά λέω, "κανείς δε θα σε θυμάται γι'αυτά που σκέφτεσαι, αλλά γι'αυτά που λες"! Και το να λες "ευχαριστώ" σε κάποιον, όταν το εννοείς, μπορεί να αποτελέσει μια από τις όμορφες στιγμές του κατά τη διάρκεια μιας μέρας!

Πρόσφατα η φίλη μου η Εύα μου αφιέρωσε χρόνο για να ακούσει τον προβληματισμό μου πάνω σε ένα θέμα και να με συμβουλεύσει σχετικά. Αφού μιλήσαμε, της είπα: "Εύα, σε ευχαριστώ πολύ που μου αφιέρωσες χρόνο, με άκουσες προσεκτικά και με συμβούλευσες. Αυτό που έκανες, με βοήθησε να αισθανθώ καλύτερα εξωτερικεύοντας τις ανησυχίες μου και να σκεφτώ θετικά! Πραγματικά σε ευχαριστώ!". Πρόσεξα κατόπιν, πως εκείνη χάρηκε πολύ από τη δήλωση αυτή και μου είπε πως ένιωσε ικανοποίηση συνειδητοποιώντας τι μου προσέφερε. Ήταν τόσο απλό, τόσο εύκολο, τόσο σύντομο για μένα, αλλά συνάμα, τόσο σημαντικό για να δηλώσω την ευγνωμοσύνη μου όπως άρμοζε στην προκειμένη περίπτωση.

Κάθε φορά που το αισθάνομαι, το δηλώνω, χωρίς φειδώ. Ευχαριστώ τους άλλους για την παρέα τους, για το βιβλίο ή την ταινία που μου πρότειναν, για το καινούργιο συγκρότημα που μου έμαθαν, για τα λόγια τους που με εμψύχωσαν και με κινητοποίησαν. Δε χρειάζεται να το σκεφτώ πολύ, για να το πω. Το "ευχαριστώ" είναι δωρεάν και πραγματικά δε μου κοστίζει τίποτα! 

Η λέξη "συγγνώμη", από την άλλη πλευρά, πρέπει, επίσης, να χρησιμοποιείται, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Η αξία της είναι εξίσου ή και περισσότερο σημαντική σε σχέση με το "ευχαριστώ", μόνο που η λέξη συγγνώμη δεν πρέπει να λέγεται εύκολα, αλόγιστα και απρονόητα. Πρέπει να λέμε "συγγνώμη", όταν το εννοούμε πραγματικά και μόνο τότε! Γιατί "συγγνώμη" σημαίνει πως αξιολογήσαμε με ωριμότητα και λογική τις πράξεις μας και συνειδητοποιήσαμε τι αντίκτυπο είχαν. Λέγοντας "συγγνώμη", αυτομάτως παραδεχόμαστε τα λάθη μας και δηλώνουμε πως έχουμε μετανοήσει. Και το "μετανοώ" παράγεται από τις λέξεις μετά + νους, οπότε σημαίνει "αλλάζω γνώμη", σημαίνει πως δε θα το επαναλάβω! Αν δεν έχει προϋπάρξει αυτή η νοητική επεξεργασία και κυρίως αν δεν υπάρχει η πρόθεση της μη επανάληψης, καλύτερα να μη λέμε "συγγνώμη"! 

Το "συγγνώμη" χρειάζεται φειδώ. Το "συγγνώμη" είναι καλύτερο να φαίνεται μέσω των μετέπειτα πράξεων μας. Όμως και πάλι, όταν το εννοούμε, είναι σημαντικό να το λέμε και να μη διστάζουμε λόγω της ντροπής μας για αυτό που κάναμε. Το να δηλώνουμε σε αυτόν που πληγώσαμε πως μετανοήσαμε, ελαφραίνει τον πόνο του και του προσφέρει μια ανακούφιση, γιατί μέσω του "συγγνώμη" λαμβάνει έμμεσα την υπόσχεση πως θα αλλάξει η συμπεριφορά μας απέναντι του.

Γι'αυτό ακριβώς το λόγο, πονάει πολύ το να λέμε "συγγνώμη", χωρίς να το εννοούμε! Δεν υπάρχει τίποτα πιο κουραστικό και ψυχοφθόρο από τα αλλεπάλληλα ψεύτικα "συγγνώμη", που το μόνο που προσφέρουν στον άλλον είναι μια φρούδα ελπίδα της επερχόμενης αλλαγής, η οποία δε θα επέλθει ποτέ! Αυτά τα "συγγνώμη" μόνο απογοήτευση μπορούν να χαρίσουν και εντέλει άκρατο θυμό και αγανάκτηση! Νομίζω όλοι μπορούμε να το επιβεβαιώσουμε αυτό.

Αυτά είχα την ανάγκη να γράψω και να μοιραστώ...
Και τώρα που είπα όσα είχα να πω, θέλω ακόμα να σας πω ευχαριστώ, ευχαριστώ για το χρόνο που αφιερώσατε, για να διαβάσετε τις σκέψεις μου και τους προβληματισμούς μου!
Ελπίζω να σας έβαλα σε σκέψεις!