"ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΙΣΟ"

Πόσο με έχει προβληματίσει αυτό το θέμα...

Τι είναι το "άλλο μισό";

Σύμφωνα με την κοινή άποψη ή σύμφωνα με αυτό που έχω πλάσει εγώ στο μυαλό μου από τα ερεθίσματα που έχω λάβει, "άλλο μισό" είναι ο άνθρωπος ο οποίος σου ταιριάζει απόλυτα, ο άνθρωπος που σε γεμίζει μόνο επειδή υπάρχει δίπλα σου, ο άνθρωπος που δίνει νόημα στον κόσμο σου. Όταν τον αντικρίσεις, θα τον αναγνωρίσεις χωρίς δεύτερη ματιά. Θα τον κοιτάς και θα χαμογελάς, θα θέλεις να περάσεις όλη σου τη ζωή στο πλευρό του. Γιατί αυτός ο άνθρωπος είναι "πλασμένος για σένα", είναι η "αδελφή ψυχή" σου, είναι το "άλλο σου μισό".

Και όμως, όσο ρομαντική και αν είμαι, δεν ξέρω αν αυτός ο άνθρωπος υπάρχει. Αν αυτό το άτομο υπάρχει για όλους έστω... Δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ πάντα να πιστεύω πως τίποτα δεν είναι τυχαίο ή πώς στο πεπρωμένο του καθενός υπάρχει και αυτό το κομμάτι. Ίσως στη μοίρα κάποιου που έρχεται στον κόσμο, για να κάνει κάτι πραγματικά μεγάλο ή μικρό, να μην υπάρχει αυτή η πτυχή. Μπορεί το "άλλο μας μισό" να μην είναι κάτι αναγκαίο. Ίσως η όλη αυτή ιδέα να αποτελεί μια φαντασίωση των ανθρώπων που έχουν ανάγκη να πιστεύουν στη μεγάλη, αληθινή, απόλυτη αγάπη.

Και ακόμα και αν υπάρχει, γιατί μπορεί να το αμφισβητώ, αλλά ακόμα μέσα μου το πιστεύω, υπάρχει μόνο ένα "άλλο μισό"; Όταν, όντως τον συναντήσεις αυτόν τον άνθρωπο, το αντιλαμβάνεσαι πώς "αυτός είναι"; Στην κοινή σας πορεία είναι όλα αρμονικά; Αν φύγεις από αυτόν, σημαίνει αυτομάτως πώς αυτό το άτομο δεν ήταν το "άλλο σου μισό"; Και αν ήταν; Μήπως εσύ έκανες λάθος εκτίμηση; Μήπως ήσουν πολύ αυστηρός; Είναι γεγονός πως αν νιώσεις ότι δε σε κρατάει κάτι, ότι δεν είσαι γεμάτος, ότι κάτι είναι λάθος στην όλη κατάσταση, πρέπει να φύγεις. Και αν, αφού φύγεις, ακόμα τον σκέφτεσαι, ακόμα τον βλέπεις στον ύπνο σου, τι σημαίνει αυτό; Πού έγκειται η δύναμη της συνήθειας, πού η δύναμη του υποσυνειδήτου και πού η δύναμη του πεπρωμένου;

Ειλικρινά, δεν ξέρω. Και νομίζω πως κανείς δε μπορεί να ξέρει. Γιατί ακόμα και τα βιώματα εκείνων που έχουν βρει το "άλλο τους μισό" συναποτελούν μεμονωμένες υποκειμενικές περιπτώσεις και όχι κάτι που μπορείς να το θεωρήσεις συνολικό και καθολικό. Και τελικά, αυτή η άγνοια, αυτός ο ανήσυχος προβληματισμός, αυτή η συνεχής αναζήτηση της αλήθειας είναι που προσδίδει το απαραίτητο μυστήριο και καθιστά την έννοια "άλλο μισό" τόσο μοναδική. Γιατί ακόμα και να μην υπάρχει, εγώ το περιμένω και πιστεύω σε αυτό! Και όταν πιστεύεις σε κάτι, "όταν θες κάτι πάρα πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί, για να το αποκτήσεις" όπως έχει πει και ο αγαπημένος μου Paulo Coelho!