Αυτός είναι ο τίτλος ενός βιβλίου των Χόρχε Μπουκάϊ και της Σίλβια Σάλινας. Αυτός είναι ο τίτλος με τον εύστοχο υπότιτλο "με τα μάτια ανοιχτά".
Το παραπάνω βιβλίο αποτέλεσε τροφή για τη σκέψη μου και συνέστησε καθοριστικό παράγοντα για την αλλαγή της νοοτροπίας μου. Χάρη σε αυτό το βιβλίο συνειδητοποίησα πως δεν έβλεπα τον έρωτα καθαρά. Χάρη σε αυτό το βιβλίο διαπίστωσα πως ζούσα σε ψευδαισθήσεις. Χάρη σε αυτό το βιβλίο έκανα την αυτοκριτική μου και έμαθα πως μπορώ να γίνω καλύτερος άνθρωπος.
Παρακάτω θα παραθέσω λίγα από τα σημαντικά πράγματα που έμαθα.
Κατ'αρχάς, αναθεώρησα τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμουν τις συγκρούσεις σε μια ερωτική σχέση.
Παλαιότερα πίστευα πως όταν ένα ζευγάρι έχει πολλές διαφορές και συνεχώς συγκρούεται, αυτό σημαίνει πως αυτοί οι άνθρωποι δεν ταιριάζουν. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν διαφορετικούς τρόπους σκέψης και αντίληψης των πραγμάτων, έχουν διαφορετικές αξίες, διαφορετικές προτιμήσεις, διαφορετικές ανάγκες. Οπότε, λογικό για εμένα θα ήταν να υποθέσω πως το καλύτερο γι'αυτούς θα ήταν να χωρίσουν και να αναζητήσουν ερωτικούς συντρόφους με τους οποίους θα ταίριαζαν περισσότερο. Και όμως δεν είναι έτσι!
Το βιβλίο μας παραθέτει μια εντυπωσιακή αλήθεια σχετικά με το παραπάνω θέμα.
"Όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη σχέση τους, τείνουν να κατηγορούν το σύντροφο τους. Βλέπουν καθαρά ποια είναι η αλλαγή που χρειάζεται να κάνει ο άλλος, ώστε να λειτουργήσει η σχέση, αλλά τους είναι πολύ δύσκολο να δουν τι είναι αυτό που κάνουν οι ίδιοι και δημιουργούν προβλήματα.
Αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να αντιληφθούν τι τους συμβαίνει, τι έχουν ανάγκη, τι αισθάνονται και πώς συμπεριφέρονται εκείνοι στο σύντροφο τους. Πρέπει να το κάνουν αυτό, γιατί άλλο πράγμα είναι να αντιμετωπίζεις τις συγκρούσεις που προκύπτουν μέσα σε μια σχέση αναλογιζόμενος "τι μου συμβαίνει εμένα;" κι άλλο να τις αντιμετωπίζεις με οργή, πιστεύοντας ότι το πρόβλημα οφείλεται στον ακατάλληλο σύντροφο σου.
Πολλά ζευγάρια καταλήγουν στο χωρισμό, γιατί πιστεύουν πως με κάποιον άλλο θα ήταν διαφορετικά και , φυσικά, μετά βρίσκονται αντιμέτωποι με παρόμοιες καταστάσεις,όπου το μόνο που έχει αλλάξει είναι ο συνομιλητής τους.
Γι'αυτό μπροστά στις ασυμφωνίες των σχέσεων,
το πρώτο βήμα είναι να συνειδητοποιήσει κανείς πως οι δυσκολίες είναι αναπόσπαστο κομμάτι του δρόμου του έρωτα.
Δεν μπορούμε να φανταστούμε μια στενή σχέση χωρίς συγκρούσεις.
Έπειτα, το δεύτερο βήμα είναι να σταματήσουμε να πιστεύουμε στη φαντασίωση του ιδανικού ζευγαριού, του απόλυτα ταιριαστού, χωρίς συγκρούσεις, του διαρκώς ερωτευμένου.
Και αφού εγκαταλείψουμε τη φαντασίωση αυτή και αντιληφθούμε τι είναι εφικτό και τι όχι,
το τρίτο βήμα είναι να δούμε τις συγκρούσεις σαν ένα τρόπο να ξεπεράσουμε τα όρια μας, να γίνουμε καλύτεροι, να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε τον άλλο. Σαν ένα τρόπο για να βρούμε ένα σημείο επαφής με το σύντροφό μας και, με αφετηρία αυτό το σημείο, σαν ένα τρόπο να συναντηθούμε με τον ίδιο μας τον εαυτό!
Η σχέση βοηθά την προσωπική μας εξέλιξη, μας βοηθά να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Η σχέση αξίζει τον κόπο, δηλαδή αξίζει να κοπιάσουμε γι'αυτή."
Τώρα που συνέθεσα αυτά τα κομμάτια του βιβλίου, ξανά αντιλαμβάνομαι το πόσο λάθος ήταν η παλιά μου οπτική! Η επιλογή στο προαναφερόμενο ζευγάρι δεν ήταν η παραίτηση και η αναζήτηση του (ανέφικτου) τέλειου, η επιλογή ήταν η διαφορετική θεώρηση της πραγματικότητας και η προσπάθεια. Φυσικά, αυτή η επιλογή προϋποθέτει πως και οι δυο θα υιοθετήσουν αυτό τον τρόπο σκέψης και πως θα προσπαθήσουν εξίσου να γίνουν καλύτεροι και να προσεγγίσουν τον άλλο. Προϋποθέτει, επίσης, πως και οι δυο θα αντιλαμβάνονται το τι χρειάζονται από τον άλλο και θα του το εκφράζουν, ώστε να μπορέσει και εκείνος να κατανοήσει τι χρειάζεται να κάνει.
Υποστηρίζοντας αυτή τη θεωρία, δεν ισχυρίζομαι φυσικά πως δε χρειάζεται να αναζητούμε άτομα με τα οποία θα έχουμε κάποια κοινά ενδιαφέροντα και κοινές αξίες. Είναι αδύνατο να συνυπάρξουμε με ανθρώπους αντιδιαμετρικά αντίθετους από εμάς. Όμως, είναι σημαντικό να μην έχουμε τη λίστα στο μυαλό μας με τα απαραίτητα προσόντα που καλείται να έχει ο "ιδανικός" για εμάς σύντροφος. Γιατί δεν υπάρχει ιδανικός σύντροφος! Η πραγματικότητα θα βελτιωθεί σημαντικά, όταν αποφασίσουμε να απολαύσουμε αυτό που μπορούμε, αντί να υποφέρουμε επειδή δεν πραγματοποιείται μια φαντασίωση ή μια αυταπάτη. Και μπορούμε να απολαύσουμε τη σχέση με έναν άνθρωπο που έχουμε ομοιότητες, αλλά και που έχουμε διαφορές. Γιατί θα μάθουμε και οι δύο από αυτές τις διαφορές. Γιατί θα χρειαστεί να κάνουμε υποχωρήσεις, θα χρειαστεί να γίνουμε πιο ανεκτικοί. Γιατί θα αποκτήσουμε την ευελιξία να περάσουμε από το δικό μας επίπεδο συνείδησης στο επίπεδο συνείδησης του άλλου. Θα ριχτούμε στην περιπέτεια να καταλάβουμε τον τρόπο σκέψης του, να ενσωματώσουμε καινούργια πράγματα, αλλά κυρίως να ενσωματώσουμε τον ίδιο. Και αυτή είναι η πρόκληση για ένα ζευγάρι, να μπορέσει να ανοιχτεί σε ένα διαφορετικό τρόπο ύπαρξης μέσα στον κόσμο: τον τρόπο του άλλου ή της άλλης και του συνδυασμού τους.
"Ο έρωτας ξεκινάει, όταν ανακαλύπτω πραγματικά τον άλλο. Δεν πρόκειται για μια ιδέα του πώς θα έπρεπε να είναι, αλλά για ένα πρόσωπο που με εκπλήσσει με την πρωτοτυπία του. Εκεί αρχίζει ο έρωτας: με την έκπληξη, με την ανακάλυψη...
Αντιθέτως, αν προσπαθώ να προσαρμόσω τον άλλο στο ιδανικό μου πρότυπο, δε συμβαίνει τίποτα. Τουλάχιστον, τίποτα "ερωτικό".
Το άνοιγμα στον έρωτα σημαίνει άνοιγμα στο καινούργιο...
Αγάπη είναι να ανοίγεσαι στην πραγματικότητα."
Πόσο πολλά πράγματα έμαθα από αυτό το βιβλίο; Αυτό το βιβλίο με έκανε να σκεφτώ πολύ, να αλλάξω. Αυτό το βιβλίο με έκανε να γράφω στο blog μου σήμερα, γιατί έχω την ανάγκη να μεταδώσω στους άλλους αυτές τις πολύτιμες ιδέες. Αυτό το βιβλίο με ωθεί να γράψω την επόμενη πρόταση, που ισοδυναμεί με την αναίρεση όσων είχα γράψει παλαιότερα σε αυτό το blog!
Η χειρότερη από τις αντιλήψεις που είχα είναι ότι βρισκόμαστε στην αναζήτηση του άλλου μας μισού! "Γιατί να μην προσπαθούμε να βρούμε κάποιον ολόκληρο αντί να συμβιβαστούμε με κάποιον μισό; Ο αληθινός έρωτας χτίζεται μεταξύ ολόκληρων ανθρώπων που συναντιούνται, όχι ανάμεσα σε δύο μισά που χρειάζονται το ένα το άλλο για να νιώσουν ολόκληρα!"
Η σκέψη πως θα βρούμε το άλλο μας μισό και πως έρωτας θα μας σώσει, θα λύσει όλα μας τα προβλήματα και θα μας προσφέρει μια διαρκή κατάσταση ευτυχίας ή ασφάλειας, καταφέρνει μόνο να μας κρατά παγιδευμένους σε αυταπάτες. Η σκέψη αυτή καταφέρνει μόνο να μας αποπροσανατολίζει από την πραγματική ουσία του έρωτα, της αγάπης και της συνύπαρξης με ένα άλλο άτομο.
"Όταν χρειάζομαι τον άλλο για να ζήσω, η σχέση μετατρέπεται σε εξάρτηση. Και υπό εξάρτηση, επιλογές δε μπορούν να γίνουν.
Και χωρίς επιλογή δεν υπάρχει ελευθερία.
Και χωρίς ελευθερία δεν υπάρχει αληθινός έρωτας.
Και χωρίς αληθινό έρωτα, δεν υπάρχει σχέση."
Δεν έχω τίποτα άλλο να πω κλείνοντας αυτό το άρθρο, από το να προτρέψω όλους να βλέπουν τον έρωτα, να βλέπουν τον έρωτα με τα μάτια ανοιχτά!
